Net als je denkt dat je het allemaal al gezien hebt…….
Maar laat ik bij het begin beginnen. ’s Morgens samen met Arbind Chaudhary alle hoofden van de 9 afdelingen, wards, van Haripur bij elkaar geroepen, samen met de burgemeester, loco-burgemeester en regionale bestuurders. We hebben onze plannen gepresenteerd en gevraagd om aan te geven waar de echte prioriteiten liggen en wat voor budgetten er beschikbaar zijn. Op basis hiervan kunnen we binnenkort voor The Nepal Trust en Wilde Ganzen een 5-jarenplan opstellen en met een definitief budget aan de slag. Nog even bijgepraat met Hari Thapa en Gopal Pajiyar.
Keiharde realiteit
Ik dacht toen wel klaar te zijn, maar Arbind gaf aan dat er in Ward-1 erg veel behoefte was aan een schooltje. Met gezonde tegenzin ging ik mee kijken. We hebben er toch geen geld voor, dacht ik. Maar daar aangekomen werd ik wederom keihard met de realiteit geconfronteerd. Ik zag wederom een straatarme Dalit-groep in een afgelegen gehucht, ouderen met allerlei kwalen, kinderen met vodden om het lijf en hutjes die op instorten staan. Het hoofd van de Ward had al een begin gemaakt met een gebouwtje en hoopt op onze steun om er een echt schooltje van te maken. Hoe we het gaan doen dat weet ik nog niet, maar hier moet en zal op korte termijn een plan komen om de levensstandaard en het toekomstperspectief drastisch te verbeteren.
Regeneratieve landbouw
‘S Middags een interessante online meeting met een Nederlandse en Nepalese expert betreffende de toepassing van regeneratieve landbouw. Dat zou heel goed aansluiten op onze planning van een hele grote moestuin vlakbij Dalit village-7.
Morgenochtend afscheid nemen en dan proberen om tijdens de aansluitende vakantie te gaan genieten van het land en haar fantastische bewoners. Namaste.
